Koleżanki i Koledzy,

W dniu 11 maja 2018 r. odbyła się wycieczka pod hasłem „Wymiana wiedzy”. W tym roku wybraliśmy się na budowę drogi ekspresowej S7 Kraków – Rabka-Zdrój na odcinku II Naprawa – Skomielna Biała w km od ok. 721+170 do ok. 724+220 wraz z budową tunelu oraz na odcinku III Skomielna Biała – Chabówka, od km ok. 724+220 do km ok. 729+410 wraz z budową nowego odcinka drogi krajowej nr 47 klasy GP na odcinku Rabka-Zdrój – Chabówka km 0+000,00 – km 0+877,22. Powyższe budowy wchodzą w zakres projektu budowy odcinka drogi ekspresowej S7 Lubień – Rabka Zdrój.

Organizatorami wycieczki było Stowarzyszenie Inżynierów Doradców i Rzeczoznawców oraz Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Świętokrzyski.

Wycieczka miała charakter techniczno-szkoleniowy. Jej celem było zdobycie cennego doświadczenia, wymiany wiedzy, zdobycia kontaktów zawodowych oraz wspólną integrację.

Udział w wycieczce wzięło 25 osób.

Budowa drogi ekspresowej S7 od Lubnia do Rabki Zdrój rozpoczęła się w I kw. 2016 r. W sumie długość nowobudowanego odcinka drogi będzie wynosić 16,7 km w tym 15,8 km jako S7 oraz 0,8 km DK47.

Droga ekspresowa na długości 4,486 km tj. ok. 40 % będzie przebiegała na wiaduktach i estakadach z powodu górskiego ukształtowania terenu.

Zakres projektu obejmuje min.:

  • budowę odcinka I Lubień – Naprawa tj. budowa S7 o długości 7,617 km,
  • budowę odcinka II Naprawa – Skomielna Biała tj. budowa S7 o długości 3,02 km w tym dwukomorowy tunel o długości 2,058 km pod górą Luboń Mały z awaryjnymi przejściami między komorami, dwoma portalami oraz pełną infrastrukturą i wyposażeniem technicznym zapewniającym bezpieczeństwo użytkowania,
  • budowę odcinka III Skomielna Biała – Chabówka obejmuje budowę S7 o długości 5,19 km wraz z budową DK 47 o długości 0,877 km.

Ponadto w ramach inwestycji powstaną dwa bezkolizyjne węzły drogowe „Skomielna” i „Zabornia” oraz zbudowane zostaną 42 różnych obiektów inżynierskich takich jak mosty, wiadukty, estakady i przepusty.

Nowobudowane odcinki drogi S-7 stanowią główną oś komunikacyjną województwa małopolskiego mającą na celu usprawnić przejazd z Krakowa
do Zakopanego oraz umożliwią połączenie autostrady A4 z drogą ekspresową S7 w kierunku Słowacji i Węgier.

Punktualnie o godzinie 10:00 w biurze Generalnego Wykonawcy odcinka II Naprawa – Skomielna Biała w miejscowości Naprawa odbyła się prezentacja dotycząca technologii budowy tunelu dwukomorowego. Dyrektor Kontraktu Pan Maurizio Roganti oraz Kierownik Działu Technicznego Pan Felice Schiavone wyjaśnili, iż z uwagi na to, że obiekt jest zlokalizowany w rejonie Karpat Zewnętrznych, zwanych także Karpatami Fliszowymi tzw. flisz karpacki (naprzemiennie ułożone warstwy skał osadowych pochodzenia morskiego), zdecydowano, że konstrukcja zostanie wydrążona tzw. Nową Austriacką Metodą Górniczą (NAMG).

Metoda ta polega na tym, że drążenie górotworu nie jest wykonywane całym przekrojem tunelu, aby go nie osłabić. W zależności od jego odkształceń, i związanych z tym naprężeń, na bieżąco musi być dopasowany typ zabezpieczeń drążonego otworu. Metoda NATM przewiduje wykonanie wstępnej obudowy z betonu zbrojonego, natryskowego (tzw. torket), a w przypadku słabszej części górotworu dodatkowo wzmacnianej przy pomocy gwoździ i kotew. Docelowy kształt tunelu uzyskany zostanie po wykonaniu obudowy stałej z betonu zbrojonego.

Uczestnicy wycieczki z dużym zaciekawieniem słuchali wystąpienia, niejednokrotnie zadając pytania.

Po wystąpieniu udaliśmy się w kierunku Portalu Północnego budowy tunelu celem zdobycia cennego doświadczenia i wymiany wiedzy. Przewodnikiem był Pan Bogdan Kaciuba, który jest Kierownikiem Ruchu Zakładu Górniczego.

Kolejnym punktem wycieczki była wizyta na budowie odcinka III Skomielna Biała – Chabówka. Po budowie oprowadzał Nas Pan Karol Malinowski – Główny Kierownik Robót Mostowych na Kontrakcie. Przedmiotem zwiedzania był obiekt 21 o długości 992 m z czterema przęsłami głównymi na wysokich podporach w kształcie litery Y wykonywanymi metodą nawisową oraz obiekt 22, który docelowo ma mieć długość 304 m z ustrojem nośnym wykonywanym metodą nasuwania podłużnego. Podczas zwiedzania wyczerpująco przedstawiono zastosowane technologie wykonywania tych obiektów.

Przy obiekcie 21 warto zwrócić uwagę na realizację filarów w kształcie litery Y, która to została podzielona na trzy główne etapy. Pierwszy obejmował wykonanie trzonu, drugi – podstawę głowicy filara a trzeci – jego ramion. Trzony  o prostokątnych przekrojach skrzynkowych wykonano za pomocą deskowania uniwersalnego ustawionego na konsolach. Układ konsol i kozłów posłużył do oparcia łukowatego deskowania ściennego. Ramiona filara zrealizowano przy użyciu systemu samowznoszącego, który dzięki układowi hydrauliczno-mechanicznemu pozwala sukcesywnie podnosić komplety  deskowań na wyższe kondygnacje bez pomocy żurawia. Wznoszenie konstrukcji umożliwia naprzemienny  przesuw masztu i wsporników wraz ze zintegrowanym deskowaniem. System można łatwo dostosować do złożonej geometrii obiektów przy zachowaniu wysokiej jakości wykończenia powierzchni w standardzie betonu licowego. Ponadto charakteryzuje go szybkie tempo realizacji cyklu wznoszenie-betonowanie-rozszalowanie oraz pełne bezpieczeństwo pracy.

Skrzynka ustroju nośnego w przęsłach 1-6 oraz 10-13 wykonywana jest na bazie uniwersalnego systemu deskowania o konstrukcji opartej dźwigarze stalowym oraz uniwersalnym deskowaniu dźwigarkowym stosowanym w budownictwie inżynieryjnym do wykonywania elementów o różnej geometrii. Natomiast do wykonania płyty jezdnej ustroju użyto systemu stropowego. W przęsłach 1-6 pierwszy raz w Polsce zastosowano przejezdne deskowanie skrzydełek. Deskowanie zostaje odspojone przy użyciu specjalnego ślizgu, a następnie za pomocą rolek wspornikowych przetaczane zostaje na drugi etap płyty – na budowę dostarczono, tzw. podłogę wyprzedzającą.

W pozostałych przęsłach ustrój nośny wykonywany jest za pomocą betonowania nawisowego. Metoda ta jest obecnie dość popularną w Polsce technologią, polegającą na odcinkowym betonowaniu lub montażu prefabrykowanych segmentów przy użyciu przesuwnego rusztowania lub urządzenia formującego. Zasadniczo do zalet tej metody można zaliczyć uniezależnienie realizacji od charakteru przeszkody, mniejsze koszty, możliwość niezależnego wznoszenia konstrukcji na kilku stanowiskach oraz wprowadzenie cykliczności i powtarzalności wykonywanych czynności. Szczegółowych informacji na temat obiektu udzielił Nam Pan Bartłomiej Potasiewicz – Kierownik Robót Mostowych, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za nadzór nad budową tego obiektu.

Obiekt 22 jest realizowany metodą nasuwania podłużnego, gdzie metoda ta jest w Polsce powszechnie stosowana. Przyjmuje się, że możliwe
do nasuwania są ustroje proste lub w łuku o stałym promieniu. Najczęściej do tego celu wykorzystuje się podpory tymczasowe, po jednej w każdym przęśle. Zazwyczaj segment wykonywany jest na jednym stacjonarnym stanowisku.

Podczas wycieczki na powyższych budowach zostały poruszone tematy dotyczące min.: organizacji i technologii wykonania robót, rozwiązań konstrukcyjnych obiektów mostowych, zastosowanych materiałów oraz aspektów ekonomicznych budów. O technologii wykonywania obiektu 22 wyczerpujących informacji udzielił Nam Pan Marek Rymut – Kierownik Robót Mostowych na tym obiekcie.

Ostatnim punktem wycieczki był uroczysty obiad w pobliskiej restauracji, gdzie uczestnicy mogli się poznać i w luźnej atmosferze porozmawiać.

Serdeczne podziękowania dla Kierownika Projektu z ramienia Zamawiającego Pana Krzysztofa Lange i dla Pani Joannie Wójcik za możliwość organizacji wycieczki techniczno – szkoleniowej oraz dla Dyrekcji i Kierownictwa obu Kontraktów za poświęcony czas i za wyczerpujące informacje dotyczące przedmiotowych budów.

Do zobaczenia na kolejnych wycieczkach!
Grzegorz Piskorz
Koło Młodych Profesjonalistów przy SIDiR