1. Wstęp
Pozwolenie w-p jest jedną z decyzji administracyjnych, których uzyskanie może być niezbędne do wykonania zamierzenia budowlanego. nierzadko zdarza się, że ze względu na stopień skomplikowania zamierzenia budowlanego, dla zrealizowania inwestycji może być koniecznym uzyskanie wielu pozwoleń w-p.
W obydwu sytuacjach ważne jest, aby przepisy określające właściwość organów wydających pozwolenia w-p, nie budziły wątpliwości co do stanów faktycznych, które obejmują. Nie może dochodzić do sytuacji, gdzie pozwolenia w-p dotyczące podobnego stanu faktycznego, będą na różnych obszarach Polski wydawane przez różne organy administracji, ze względu na odmienną interpretację przepisów przez te organy. Nie może być bowiem dwóch organów właściwych do wydania tego samego rodzajowo pozwolenia w-p. Jeżeli więc to samo pozwolenie w-p w dwóch różnych sprawach wydadzą dwa różne organy, to jeden z organów wyda pozwolenie w-p nie będąc organem właściwym, co stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności takiego pozwolenia (art. 156 § 1 pkt. 1 kpa).
Podstawowy przepis prawa wodnego określający właściwość organów wydających pozwolenia w-p – art. 140 – budzi szereg wątpliwości interpretacyjnych. Jedną z takich wątpliwości przed nowelizacją był zbieg art. 140 ust. 2 pkt. 5c) pw oraz art. 140 ust. 2b pw, które określały różne organy administracji (marszałek oraz dyrektor rzgw) jako organy właściwe do wydania pozwolenia w-p. W dniu 18 marca 2011 r. weszła w życie nowelizacja, która precyzyjniej ujęła właściwość dyrektora rzgw do wydawania pozwoleń w-p, jednakże zasadniczy problem zbiegu przepisów pozostał.
Ponadto, pomimo że znowelizowane przepisy precyzyjniej regulują kwestię właściwości dyrektora rzgw, toczą się lub zakończyły postępowania wszczęte na podstawie przepisów obowiązujących przed nowelizacją, kiedy określenie właściwości organów mogło sprawiać większe problemy, a w efekcie prowadzić do wszczęcia czy wydania decyzji przez niewłaściwy organ.
Z tych względów, w niniejszym artykule zostaną przedstawione problemy interpretacyjne wynikające z treści art. 140 ust. 2 pkt. 5c) pw oraz art. 140 ust. 2b pw przed nowelizacją, oraz zostanie wskazane rozwiązanie przyjęte przez ustawodawcę w nowelizacji.
Jako przykład obrazujący omawianą niejasność przepisów pw jeszcze przed nowelizacją, który będzie wykorzystywany w dalszej części niniejszego artykułu, posłuży budowa wielokilometrowej sieci gazowej, przy czym zostanie zachowana terminologia mająca zastosowanie przed nowelizacją. Wielokilometrowa sieć przechodzi przez różne wody powierzchniowe, obszary bezpośredniego zagrożenia powodzią oraz tereny zamknięte, a dla wykonania tej inwestycji konieczne jest m.in.:
- wykonanie robót związanych z budową sieci gazowej na obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią, oraz
- szczególne wykorzystanie wód na terenie zamkniętym w związku z budową gazociągu.
W takiej sytuacji do wybudowania sieci gazowej konieczne byłoby m.in. uzyskanie pozwoleń w-p na:
- każde przejście przez wodę powierzchniową bądź wał przeciwpowodziowy, które pw traktuje jak wykonywanie urządzeń wodnych [art. 9 ust. 2 pkt. 1) lit. b) pw w związku z art. 122 ust. 1 pkt. 3) pw],
- wykonanie robót na obszarze bezpośredniego zagrożenia powodzią [art. 122 ust. 2 pkt. 2) pw] oraz
- szczególne wykorzystanie wód na terenie zamkniętym [art. 122 ust. 1 pkt. 1) pw].