Biuletyn konsultant

Kierowanie spraw do arbitrażu wedle regulacji FIDIC, w tym klauzul zmodyfikowanych przez Zamawiających; konsekwencje braku powołania Komisji Rozjemstwa w świetle orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2015 r., sygn. akt: IV CSK 443/14

Kierowanie spraw do arbitrażu wedle regulacji FIDIC, w tym klauzul zmodyfikowanych przez Zamawiających; konsekwencje braku powołania Komisji Rozjemstwa w świetle orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2015 r., sygn. akt: IV CSK 443/14

Sąd Najwyższy w przywołanym orzeczeniu ukształtował dwie tezy ważne dla podmiotów stosujących Warunki Kontraktowe FIDIC:
1. Warunki FIDIC nie mogą być traktowane jako mające
walor norm prawa międzynarodowego. Wykładnia zamieszczonych tam postanowień, włączonych do treści umowy wiążącej strony jest więc dokonywana zgodnie z regułami wykładni oświadczeń woli określonymi w kodeksie cywilnym.
2. Każda ze stron umowy przewidującej zapis na sąd polubowny lub udział mediatorów w rozstrzygnięciu sporu, w przypadku problemu z ich ustanowieniem ma prawo przekazać sprawę do rozstrzygnięcia przez sąd.

Stan faktyczny w jakim zapadło orzeczenie

Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „W”, dalej zwane Wykonawcą, zawarło z Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji, dalej zwanym Zamawiającym, kontrakt na „Budowę sieci wodociągowych i kanalizacyjnych…”, po przeprowadzeniu postępowania i udzieleniu wykonawcy zamówienia publicznego.

Częścią kontraktu o wykonanie zamówienia były Warunki FIDIC zmodyfikowane i uzupełnione przez Warunki Szczególne opracowane przez Zamawiającego. Z punktu widzenia opisywanego zagadnienia istotnym elementem było określenie sposobu rozwiązywania sporów pomiędzy stronami, który został uregulowany w zmodyfikowanej klauzuli 20 Warunków FIDIC.

Regulacje umowne

Zgodnie z umową łączącą Strony, Wykonawca zobowiązany był zgłosić przysługujące mu roszczenie Inżynierowi Kontraktu, który zobowiązany był przeprowadzić stosowne czynności pomiędzy stronami celem uzyskania rozwiązania polubownego, akceptowanego przez strony. W przypadku dalszego sporu, Klauzula 20 przewidywała, że będą one rozstrzygane przez jednoosobową Komisję Rozjemczą, którą wspólnie powołają strony. Regulacja umowna określa również, że jeżeli strony nie ustalą wspólnie składu komisji rozjemczej, to na wniosek jednej lub obu stron Prezes SIDIR lub Prezes Naczelnej Organizacji Technicznej, po konsultacjach ze stronami kontraktu, powinien wyznaczyć członka komisji rozjemczej. Spory, które nie zostałyby rozstrzygnięte przez Komisję Rozjemczą w sposób wiążący lub w ogóle, poddane zostaną pod rozstrzygnięcie Sądu Arbitrażowego przy Krajowej Izbie Gospodarczej. Umowa przewidywała także, że spory mogą być kierowane bezpośrednio pod rozstrzygnięcie Sądu Arbitrażowego, jeżeli na miejscu nie ma komisji rozjemczej z powodu wygaśnięcia umowy z komisją rozjemczą lub z innego powodu.

To fragment arykułu, pełną treść znajdą Państwo w Biuletynie Konsultant